آن شب که گیسوانت با ماه پیوند میخورد و هزاران نسترن از زلال چشمانت سیراب میشد مرا در دریایی از غم رها کردی ای که زیر پایت هزاران احساس خفته مرا در خواب شبهای تنهاییت ببین و غرورت را با یک دنیا عشق من معاوضه کن که از رشته افکارم زمین را به آسمان بدوزم تا دست یافتن به عشقهتی آسمانی دور از دسترس نباشد.کوهها را با تمام غرورش به زیر پای مینهم تا در موازات آفتاب سایه ام در آغوش تو بیفتد.ماه را بر دوش میگیرم تا برای شبهای تنهاییت هدیه ای داشته باشم.

تو مرا به دیروز سپردی ولی مرا من تو را از فردا میطلبم.چه زیباست که فردا برسد در حالی که تو را در آغوش دارد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: